به گزارش پایگاه خبری کرج امروز، پنج مورد از ۵۰ اقدام مبارزه با آلودگی ذکرشده در گزارش جدید محیط‌زیست سازمان ملل، به‌طور مستقیم به زباله‌های جامد مربوط می‌شود. سیاست‌ها و مقررات به‌دقت تدوین‌شده در سطح ملی برای حرکت اقتصادهای ما به مسیری پایدارتر حیاتی هستند. اما معمولاً اجرای آن‌ها بر روی زمین به عهده شهرها است. درحالی‌که بسیاری هنوز نتوانسته‌اند از پس این چالش برآیند، در اینجا پنج شهر با رویکردی منسجم برای زباله‌ها آورده شده است.

اوساکا، ژاپن

گردشگرانی که در مسیر استودیو یونیورسال اوساکا حرکت می‌کنند، ممکن است فکر کنند که به‌طور تصادفی به بازسازی فیلم «چارلی و کارخانه شکلات‌سازی» دست‌یافته‌اند. اما این ساختمان عجیب با خطوط مواج و برج گنبدی طلایی درواقع یک زباله‌سوز عظیم است.

این کارخانه زباله‌سوز که توسط معمار اتریشی و فعال زیست‌محیطی «فردریش هاندرتواسر» طراحی‌شده است، نمادی از اینکه چگونه دومین شهر بزرگ ژاپن خود را از یک کانون آلودگی به یک شهر پیشرو در مراقبت از محیط‌زیست تبدیل کرده است.

در دهه ۱۹۷۰، این شهر از آلودگی شدید هوا و آب رنج می‌برد، زیرا صنایع سنگین در اطراف خلیج اوزاکا پراکنده‌شده بود، و جمعیت رو به رشد منطقه، تولید پسماند را بیشتر کرده بود. قلعه بلند اوزاکا مرتباً در پشت پرده غلیظی از دود ناپدید می‌شد.

بازیافت بیشتر به کاهش بیش از نصف حجم زباله‌های ارسال‌شده برای دفع بین سال‌های ۱۹۹۱ تا ۲۰۱۴ کمک کرد. به‌جای ریختن آن‌ها در محل دفن زباله، زباله‌های زیادی در کارخانه‌های با فناوری پیشرفته سوزانده می‌شود که از گرما برای تولید برق برای حدود ۱۲۵ هزار خانوار نیز استفاده می‌شود.

خاکستر حاصله که معادل ۵ درصد از حجم اولیه است به یکی از چندین جزیره مصنوعی ساخته‌شده در خلیج اوزاکا فرستاده می‌شود. این جزایر که از مواد توسعه زیرساخت شهری ساخته می‌شوند، میزبان چندین کارخانه زباله و فاضلاب هستند.

محل دفن خاکستر در یک جزیره در حال تبدیل‌شدن به یک پارک خورشیدی است. یک محل دفن زباله قدیمی‌تر نیز به یک پارک شهری بزرگ و باغ گیاه‌شناسی، با آسیاب بادی به سبک هلندی و باغ لاله تبدیل‌شده است.

آلاپوژا، هند

نخست‌وزیر نارندرا مودی روز جهانی محیط‌زیست در سال ۲۰۱۷ را برای راه‌اندازی یک طرح برای رسیدگی به کوه‌های زباله انباشته شده در خیابان‌ها و محل‌های دفن زباله در سراسر هند انتخاب کرد.

چند سال پیش، جاده‌ها و کانال‌های پر از زباله‌های متعفن، ساحلی آلاپوزا را به عنوان یک مقصد گردشگری تهدید می‌کردند و ساکنان و بازدیدکنندگان را در معرض ابرهای مگس و پشه‌های بیماری‌زا قرار می‌دادند. اعتراضات ساکنان محلی منجر به بسته شدن محل دفن زباله اصلی شهر در سال ۲۰۱۴ شد.

از آن زمان تاکنون، آلاپوژا که به دلیل شبکه آب‌های پس‌آب و تالاب‌های ساحلی‌اش، «ونیز شرق» نامیده می‌شود، با معرفی یک سیستم مدیریت غیر متمرکز زباله به این مشکل رسیدگی کرده است. این سیستم، زباله‌های زیست‌تخریب‌پذیر را در کارخانه‌های کوچک کمپوست پردازش می‌کند و برای ۱۷۴ هزار ساکن آن بیوگاز برای پخت‌وپز فراهم می‌نماید.

لیوبلیانا، اسلوونی

لوبلیانا به‌عنوان اولین پایتخت اروپایی که هدفش کاهش زباله است، مزایای متعددی را از تعهد خود به مدیریت پیشرفته پسماند دریافت کرده است. درحالی‌که برخی از کشورها سوزاندن را برای کنترل محل دفن زباله انتخاب کرده‌اند، شهر اسلوونی تصمیم گرفته است تا بازیافت و کاهش زباله را به حداکثر برساند.

پس از یک دهه بهبود و آموزش، لیوبلیانا یکی از بالاترین نرخ‌ها را برای جمع‌آوری و بازیافت جداگانه زباله در اروپا دارد - یعنی چیزی بیش از ۶۰ درصد. این عملکرد باعث شده تا این شهر بتواند جایزه پایتخت سبز کمیسیون اروپا را در سال ۲۰۱۶ به دست آورد. لیوبلیانا همچنین تردد خودروها را در مرکز خود ممنوع کرده و پارک‌های خود را نیز احیا نموده است. این اقدامات به اسلوونی کمک کرده تا به یک مقصد گردشگری پایدار تبدیل شود.

یک گام کلیدی، جمع‌آوری زباله‌های تفکیک‌شده  به‌طور مستقیم از خانه‌های مردم بوده است. زباله‌های زیست‌تخریب‌پذیر و قابل بازیافت جمع‌آوری می‌شوند و مردم را تشویق می‌کند تا با جدیت آن‌ها را جدا کنند تا از انباشته شدن آن‌ها (و شروع بوییدن آن‌ها) جلوگیری شود.

*محسن راعی

*مشاور آینده پژوهی و مترجم